002 ☽ Alles nog een keer, alsjeblief
Verhuizen is jezelf nieuwe grond aanmeten
De laatste keer hier, je sproeten kussen terwijl jij je tanden poetst
met heel veel fantasie klinkt het ventilatierooster als het ruisen van de zee
Wat is jouw favoriete herinnering in dit huis vraag ik je
en ik denk aan alle kleine dingen die ik zwoer niet te vergeten
Hoe jij urenlang aan je bureau zat met je schouders hoog van de spanning, verliefd
op alweer een wereld in je hoofd
Ik was altijd degene die vroeg om meer ruimte
en in dezelfde adem je handen om mijn nek vouwde
De laatste keer hier
plassen met de deur open terwijl je ontzettend gedetailleerd
een droom vertelt
en dan nog één
De laatste keer hier
ruzie maken halverwege een verdiep omdat het huis
te klein is om de kamer uit te stormen
je altijd een trap op of af moet
De laatste keer hier
luidop dromen in deze miniatuur zetel
waar geen van ons beiden de benen kan strekken
Wat is jouw favoriete herinnering in dit huis vraag je me
en ik denk aan alle kleine dingen die ik zwoer niet te
Verhuizen is jezelf nieuwe grond aanmeten
het je allemaal herinneren
het dan allemaal vergeten
//
//
Het is alweer twee maanden geleden dat we verhuisden naar een plek buiten de stad. Terwijl mijn zenuwstelsel zich resette, had ik examens en een jury om af te ronden. Nu het tweede semester volop begonnen is probeer ik vooral het ontluiken van de lente, die hier zo veel meer dichtbij voelt, niet te missen.
Van de bomen naar de stad
Onlangs was ik voor het eerst in meer dan tien jaar in Charleroi. Khaël draaide er een kortfilm, dus de stad heeft een speciale plek in zijn hart. De eerste paar uur dat ik er was kon ik alleen maar denken: ugh, ik wil naar huis. Het is hier zo rauw en luid en vuil. Deze stad is veel te eerlijk. Dan, beetje bij beetje smolt ik toch voor de Waalse mijnstad. De mensen zijn warm, en elke vorm van gentrificatie lijkt te ontbreken.
Gelovige jongeren staan samen op het plein te zingen. Hun overgave had iets magisch, en voor heel even voelde ik mij mee verheven boven het dagdagelijkse, stedelijk gejoel.
In het fotomuseum van Charleroi bezochten we een tentoonstelling met werk van Thomas Chable, ‘Au-dessus des nuages’, die me erg is bijgebleven. Chable reisde de wereld rond, maar zijn werk heeft niets weg van de documentairefotografie die ik ken. Het is veel intiemer. Minder gericht op de registratie, meer op het gefragmenteerd tonen van een plek, het vangen het licht en een sfeer. Net omdat hij minder van de context toont, hebben de beelden iets universeels. Beelden die hij maakte in Mali of Mexico hangen zonder uitleg tussen de beelden die hij maakte van zijn familie en vrienden.
Een bezoek meer dan waard.
Alles over Charleroi werd eigenlijk al gezegd in deze 10 gedichten van Erik Lindner.
Poetry corner
Your great mistake is to act the drama
as if you were alone. As if life
were a progressive and cunning crime
with no witness to the tiny hidden
transgressions. To feel abandoned is to deny
the intimacy of your surroundings. Surely,
even you, at times, have felt the grand array;
the swelling presence, and the chorus, crowding
out your solo voice. You must note
the way the soap dish enables you,
or the window latch grants you freedom.
Alertness is the hidden discipline of familiarity.
The stairs are your mentor of things
to come, the doors have always been there
to frighten you and invite you,
and the tiny speaker in the phone
is your dream-ladder to divinity.
Put down the weight of your aloneness and ease into the
conversation. The kettle is singing
even as it pours you a drink, the cooking pots
have left their arrogant aloofness and
seen the good in you at last. All the birds
and creatures of the world are unutterably
themselves. Everything is waiting for you.
David Whyte
‘Everything is waiting for you’, voor het eerst gehoord tijdens deze aflevering van On Being, voorgelezen door David Whyte.
Wins
Het is gemakkelijk om enkel te focussen op wat er beter kan, op wat er allemaal nog moet gebeuren en op wat er mis ging. In ons vorig huis hadden wij daarom een ‘Goed Nieuws Show’ in de vorm van een paar A4’tjes tegen de muur, waar we letterlijk àlle leuke dingen die er gebeurden opschreven. Door de Goed Nieuws Show naar hier te verplaatsen, maak ik jullie medeplichtig en denk ik minstens één keer per twee weken aan alle dingen die goed liepen, aan alle kleine, dagelijkse overwinningen.
Vorige week, op de vernissage in ToiToiToi, heb ik mijn allereerste ingekaderd werk verkocht
Ik ben opnieuw gestart met rijlessen
Wij hebben een tuin nu!
De laatste twee maanden heb ik veel meer tijd onderweg doorgebracht. Ik spendeerde heel wat tijd op trein, bus en tram, maar ook wachtte opgeteld ook urenlang aan een bushokje. Ik probeer zo veel mogelijk van die tijd al lezend door te brengen, en niet al scrollend, en merk hoeveel deugd dat doet voor mijn hoofd. A win, jawel.
Focus
Opstarten van de jaaropdracht voor Narafi, toewerken naar onze eindejaarsexpo van 27/5 tem 2/6 (Save the date ;-) )
Meer tijd in de natuur doorbrengen
Mijn ochtendroutine met yoga opnieuw oppikken
Open campusdag Narafi
Wil je weten hoe de opleiding fotografie op Narafi eruit ziet? Kom naar de Open Campusdag op 13 maart! Ik loop daar samen met Matthias rond om foto’s te maken, dus kom dag zeggen!
13-03-2024 van 14:00 tot 17:00 — Campus Narafi Brussel, Victor Rousseaulaan 75, 1190 Brussel
Expo
Nog tot 18 maart kan je werk van mij zien bij Toitoitoi, Lange Koepoortstraat 42.
Als je tot hier bent geraakt, kusje op je voorhoofd.
LJ
Wil je meer? Check mijn substack archief. (Al de oude Wordpress posts zijn hierin geïmporteerd, forgive me for the chaotic layout :))
Beluister mijn ep ‘Kom je’
Volg me op LinkedIn / Instagram / Facebook